പഴയ പോസ്റ്റുകള്‍

Subscribe:

Monday 26 September 2011

നിന്‍ കൂടെ എന്നും ഞാന്‍

പ്രണയിക്കാന്‍ ഒരു ചെപ്പില്‍ ആശതരം ഞാന്‍
അകലത്തി ഒരു നെഞ്ചിന്‍ ചൂട് തരുമോ നീ

നിന്റെ കണ്പീലിയെ താഴുകിടം ഞാന്‍
നിന്റെ പൊന്‍ നെറ്റിയില്‍ ഉമ്മ വെക്കാം

ചിരി തൂകി എന്നുമേ കൂടെ നില്‍ക്കാം
ഒരു കുഞ്ഞിനെ തഴുകുന്ന അമ്മ പോലെ ...

ഒരു ജന്മം മുഴുവനും പ്രാര്‍ത്ഥനയായ്
നിന്നെ എന്ന മടിയില്‍ ചേര്‍ത്ഉറക്കാം ...

ഇന്നെന്റെ ജീവിതം പൂര്‍ണമല്ല
മരണത്തിന വീഥിയില്‍ പോയിടുംമ്പോള്‍

അറിയാതെ ഒരു തുള്ളി വീനിടുന്നു
നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളെ ഓര്‍ത്തിടുന്നു

എനിക്കിപ്പോള്‍ നിന്നെ കാണുവാന് കഴിയും,
നിലാവുള്ള രാത്രിയിലും ,

പുല്‍ തുമ്പിലെ മഞ്ഞു കണ ങ്ങളിലും
എല്ലായിടത്തും നിന്നെ എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിയും

എനിക്കറിയില്ല
ഈ രാത്രി മറികടക്കാന്‍ നിന്റെ എത്ര നിശ്വാസം വേണമെന്ന്...

ഉറങ്ങാന്‍ മടിക്കുന ആത്മാവിനുള്ള താരാട്ടാണ്
അനുരാഗിയുടെ നിശ്വാസം.

പ്രണയം വാക്കുകളില്‍ നിന്നും അടര്‍ന്നു
ദിവ്യമായ ഒഴുക്കിലും...

ഇങ്ങനെ ആകുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് പിറവികള്‍ ‌.
പിറവിക്കു മുമ്പേ തീരുമാനിക്കപ്പെട്ടത്‌,

കാണുവാന്‍ കഴിയില്ല എങ്കിലും ഞാന്‍ നിന്നെ
കാണുന്നു എന്‍ മുന്നില്‍ വരികളില്‍ കവിതയായ്

പുസ്തക താളില്‍ മയങ്ങി കിടന്ന ആ മണം
നീയായിരുന്നെന്ന തിരിച്ചറിവോടെ

ഞാനും നീയും ഒരേ കാലത്തില്‍
ഒരേ വയലിലൂടെ നടക്കുന്നു...

ആ വയല്‍ തുമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോള്‍
ജീവിതം കാണുന്നു അറ്റം കാണാ വയല്‍ പാടം പോലെ...

വയലില്‍ വീശുന്ന കട്ട് പോലെ ജീവിതം ആടി ഉലയും
പെര്മാരി വരും ഇടിമിന്നല്‍ വരും ...

നിന്റെ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ന്ന് ഞാന്‍ നില്‍ക്കും ...
അറ്റം എത്താരകുമ്പോള്‍ വാര്‍ധക്യത്തില്‍

ചുളിവുള്ള നിന്‍ കയിവിരലുകള്‍ ഞാന്‍ വിടാതെ പിടിചോലം
ഞാന്‍ കൂടെ ഉണ്ടങ്കില്‍....

നീ എന്‍ കൂടെ ഉണ്ടെങ്കില്‍ എനിക്കെന്തു വാര്‍ധക്യം,
എന്‍ മനസ്സ് എന്നും ചെറുപ്പമല്ലേ ....നീയുല്ലോരെന്‍ ജീവിതത്തില്‍
അന്നും എന്നും വസന്തം

പകുതി വയലില്‍ ഞാന്‍ തെന്നി വീണാല്‍
അന്ന് നീ എന്‍ കൈ പിടിക്കരുത് പ്രിയനേ....

ഞാന്‍ അങ്ങ് വീണോട്ടെ നിന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്റെ കൂട്ടിനു
മറിക്കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ല എനിക്ക് നിന്റെ വാര്‍ധക്യം നിന്നെ കാര്‍ന്നു തിന്നുനത്

കാണാന്‍ എനിക്കാവില്ല ഞാന്‍ ഉണ്ടാവില്ല ...

( nazeeb & varsha )

1 comment: